Yeni Başlangıçlar

Selamlaaaar!

Çok uzun zamandır yazmadım, yazamadım. Çünkü hayatımda yeni başlangıçlar yapmaya uğraşıyordum ve hala uğraşıyorum:)

Önceki yazımda doktoraya başlayacağımdan bahsetmiştim, başladım. Yarın itibariyle “Hocam burayı tekrar edebilir misiniz? Ben anlamadım da” dönemime geri dönüyorum sdsadasdfd

Veee yeni bir işe başladım, ‘hayırlı uğurlu olsun’larınızı yoruma yazmasanız bile kalplerinizden gönderirseniz çok sevinirim, bilmiş olun :)))) Hızlı bir başlangıç, hızlı bir adaptasyon süreci yaşadığım için ne blogla ilgilenebildim ne de etrafımda kendi hayat akışında olan herhangi bir varlıkla. Resmen bir değişim rüzgârı başladı ki günlerin bile nasıl geçtiğini anlamadım, hatta bugün 1 ay oldu bile. Şikâyet ediyorum sanılmasın, aksine bu değişim bana çok iyi geldi. Değişiklikler her zaman yorucu olur elbet ama değiyor be canlar. Geleni güzel karşılayalım yeter ki.

Veeeeeee (evet bu ‘ve’ daha uzun) yeni bir eve taşındııııım! Evet bu yazının heyecanlı olması gereken tarafı doktoraya veya işe başlamam değil, yeni bir eve taşınmış olmam 😀 ÇÜNKÜ HABER DEĞERİ TAŞIYAN OLAY BU! İşim Tuzla’da olduğu için ve benim hali hazırda yaşadığım yer, bırakınız İstanbul’un Anadolu Yakası’nı, Avrupa Yakası’nın da Beylikdüzü’ne 5 kala ilçesinde olduğu için evden işe ulaşma şansım yoktu. Yaklaşık bir ayımı canım abimlerde, canım tontik yeğenimle birlikte pek de yanaklı pek de gıdılı pek de halalı yeğenli geçirmiş olsam da bir yandan zaten ev arıyordum. ‘Hemen bulamam zaten ama, bakarak olayım bakalım neymiş bu işin piyasası’ diyordum kendi kendime. Piyasası hiç hoş değil arkadaşlar, insan kiracı olunca biraz kalbi kırılıyormuş… Sonra güzel bir ev ilanı gördüm, dedim abi koş, ev bakmaya gidiyoruz! İnternetten baktığım ilanlar dışında görmeye gittiğim ilk evi beğenerek ve tutarak müthiş hızlı bir şekilde kiracılığa adım attım diyebiliriz 😀 Emlakçıdan ayrıldıktan sonra abimi “Abi, cidden ev güzel mi yoksa bana mı öyle geliyor bak doğru söyle?” laflarımla, annemleri “Ya valla ev güzel, beklediğim tüm özellikleri karşılıyor, marmaraya da yakın (kardeşim ne alaka demeyin toplu taşıma bizde kıymetlidir, hele hele raylı sistem candır sdsaffsd) yürüyerek gidebiliyorum” çabalarımla, kendimi de “Ben bu evi şimdi tutmazsam ve kaçırırsam çok mu üzülürüm az mı üzülürüm?” sorgularımla sıkboğaz ederek en sonunda bir karara vardım ve dedim ki TAMAM KARDEŞİM TUTUYORUM NEDİR YANİ! (Önceki cümlenin uzunluğunun kararsızlığımla doğru orantılı olduğu göz önünde bulundurulsun.)

24 saat geçmemişti emlakçıyı aradığımda sfdsafadfs 😀

Hemen bir sonraki haftasonu da taşındım. Yemin ederim ışık hızında bir taşınma oldu, annem babam sağolsun, derlediler topladılar beni de bir arabaya koyup getirip eve yerleştirdiler. Zamanında “Yaaağğğ ne çeyizi anne yaağğh şimdiden tencere mi alınır halı mı alınır yaaağğğ” dediğim her şeyi en ufak parçasına kadar getirdim eve. Teşekkürler zamanında bana çeyiz bahanesi yaratan hayatım, en azından bu işe yaradın 😉

İşimde 1 ayı, evimde 1 haftayı tamamlamış bulunuyorum. Çok mutluyum, kendime ait bir düzenimin olacağından, yeni başlangıçlar yapmış olmaktan, bahaneyle doktoraya bile başlamış olmaktan, kendim için para harcıyor olmaktan, para pul hesabı yapıp ‘onu alırım bunu sonra alırım’ diyor olmaktan, iş yerinde çok yorulup eve gelip sızıyor olmaktan bile, her seçimimden memnunum. Çünkü ben seçiyorum. Kendi seçtiğim hayatın sorumluluklarını, zorluklarını yaşayacağım gibi güzelliklerine de koca koca kucak açıyorum. Merakla bekliyorum beni görecek olan ilerdeki güzel günleri🙂

Yeni heyecanlarıma ortak oluyorsunuz, bu da ayrı güzel:) Ben yapıyorsam herkes yapar, ben görüyorsam herkes görür hayatındaki güzellikleri. Hazır pandemi kısıtlamaları da biraz gevşetilmişken, kadehleriniz kalkıyorsa sevdiklerinizle, ‘gelecek güzel günlere’ şerefe demiş olalım, hep birlikte.

Arayı bir daha bu kadar açmayacağımı umarak görüşürüz demek istiyorum.

Öpüldünüz canlarım.